Nieuws 2007

Eind 2006 / begin 2006

Afgelopen 22 november is precies op tijd Kimberly van Strien geboren. Dochter van Patrick de computerman. Moeder en kind werden tijdens de bevalling met spoed naar het ziekenhuis gebracht. 5 minuten later was ze geboren. De vier weken daarna heeft ze doorgebracht in het Sofia Kinderziekenhuis in Rotterdam. Voor vader en moeder was dat een spannende tijd. Gelukkig is Kimberly nu thuis en gaat het steeds beter met haar. Hier kan je het hele verhaal lezen.

Bij Rob van der Waal zijn er nieuwe zuigers gemaakt. Ze zijn lichter en hebben een beter afdichting en olieafvoer. Ook zijn de zware stalen dwarsverbindingen in het onderblok vervangen door titanium versies. Die lagen toevallig nog in de schuur van Rob...

Ondertussen was Frank Broughton in Amerika druk bezig met onze nieuwe banden. Tja...Cepek.
Wij moesten maar weer eens wat anders proberen dan de Firestone banden. Daar hebben we afgelopen jaar ellende genoeg mee gehad. Reny's Mission Impossible is er Europees kampioen mee geworden, dus ze zullen best wel ergens goed voor zijn.

Het gompie team zou het gompie team niet zijn als we ze toch weer even anders dan normaal willen hebben. Niet alleen vanwege het gewicht, maar ook vanwege de balans en koersvastheid is er voor ons een ander profiel op gesneden. Frank heeft daar aardig ervaring mee, want zijn bandjes zitten op heel wat hele goede mini's in de Verenigde staten.

Ze kwamen rond de kerst aan in Nederland na een snelle vliegverbinding. (Met dank aan Willem Cornelisse) Er moest achteraf nog heel wat aangepast worden aan de gomp. Helaas konden we de nieuwe velgen (met bead-locks dus geen parkers meer nodig) nog niet gebruiken, want ze waren zwaarder dan gedacht. Dus werden de Cepeks op oude velgen geschroeft. Daarnaast moesten er nieuwe trompetten op de achteras gemaakt worden, anders liep de band tegen het frame. De Cepeks zijn een stuk breder en hoger dan de Firestones. Daarom moest ook de trekhaak en de ophanging daarvan lager gemaakt worden. Ergens in omgeving Maasland mist een Iveco vrachtwagentje nu een deksel van zijn achteras klok want wij hadden een andere nodig...

Zwolle 2007

Op de donderdag vóór Zwolle werd er nog tot half 3 's nachts hard gewerkt in René zijn hokkie achter de schuren van Welvreugd. Toch stond hij er weer heel netjes bij in het rennerskwartier. De bandjes hadden veel bekijks, want ze zagen er anders uit dan anders. Of het allemaal ging werken? Geen idee...

Met warmdraaien merkte je al dat de motor heel netjes liep. Dat was alvast een succes. Ook op de weegbrug ging het goed. Het gewicht schommelde tussen de 950 en 960 kilo. Kees vond het prima!

We hadden gevraagd om de proeftrek. De organisatie was het daar mee eens, dus konden we in ieder geval 2 keer proberen. Het kostte wat moeite om voor de sleepwagen te komen, want de motor sloeg af door het 'zagen'. Eenmaal weer gestart konden we gaan rijden. René gaf gas, de wielen gingen rollen en.... toen kwam er een hoop witte rook uit de motor en liep hij als een natte krant.

Wat is dat nou?? Te rijk? Geen grip? Toerenbegrenzer? Motor niet op tijd?

Slim genoeg stopte René binnen de 20 meter en konden we terug. Nog maar eens proberen. Ook dat was geen succes.

Snel naar buiten gesleept om te kijken of er wat te vinden was. Onder te trekker was te zien dat een aantal draden in de brand hadden gestaan. Snel dat provisorisch gerepareerd, want het waren precies die van de onsteking.

Na 6 deelnemers mochten we opnieuw proberen, maar helaas dezelfde ellende.

Eenmaal in het rennerskwartier bleek dat de accu's leeg waren. Hoewel ze waren opgeladen, blijkt dat ze de winter niet hadden overleefd. Ze hadden niet meer de volle capaciteit. Inmiddels hebben we nieuwe lichtere accu's gevonden en houden we een opgeladen reserveset in de trailer. Dit overkomt ons geen tweede (ahum... derde) keer!

Ahoy 2007

Na de accu ellende van Zwolle en ook Ahoy vorig jaar kwamen we tot de conclusie dat we eens wat andere accu's moesten proberen. Na wat rondvragen in de buurt vonden we een nieuwe waarvan werd gezegd dat die niet zomaar kapot kon gaan. Eigenlijk konden de oude dat ook niet zomaar, maar dat was meer te danken aan het gebrek aan aandacht tijdens de winter. Hoe dan ook... tijd voor weer wat nieuws en de accu is nog weer wat lichter ook. En da's nooit verkeerd.

Ook de electrische bedrading was zo langzamerhand aan vervanging toe na wat kleine storingen (en acties onhandige mensen) hier en daar. Dus... alles uit elkaar en alles er nieuw op. Netjes weggewerkt in zwarte slangen, zodat het ook schoon blijft.

Om overal makkelijk bij te kunnen werd de tussenas van reverser naar achteras er even tussenuit gehaald. Henk bood aan om de bellhousing ook weg te halen, maar Patrick paste er wel tussen. Een beetje nieuwsgierig werd er zomaar eens aan de prise-as gedraait om te kijken of die nog makkelijk rond ging. Tot ieders verbazing... ging dat dus niet. "Het lijkt wel of er iets afgebroken is in de koppeling dat los ligt". Er waren dunnere koppelingsplaten gemonteerd voor Zwolle dus dat kon het wel eens zijn. Dus kon Henk alsnog de bellhousing er af schroeven. Na lang kijken bleek er toch niets met de koppeling aan de hand.

De reverser zag er een stuk minder gezond uit. De tandwielen van de achteruitversnelling waren volledig tandloos. Ook de houder van het planetair was behoorlijk beschadigd. "Oh... vandaar dat ie af en toe zo lastig schakelde." vonden René en Almer. En nu? Een week voor Ahoy en een kapotte reverser! Nou, dan slopen we de achteruit er uit en gebruiken we alleen nog de vooruit en de neutraal.

Ja, dat is het voordeel van een minipuller.. ehh... we heten nu een "950 kg. vrije klasse tractor".

Verder konden we niet veel veranderen, want we hadden in Zwolle niet echt meters gemaakt op de nieuwe Cepeks. Dat bleef dus afwachten na Ahoy.

Wel zijn we er heel trots op dat we een nieuwe sponsor hebben. Geen onbekende in te landbouw wereld en hij woont nog om de hoek ook. De Firma Lely uit Maassluis, bekend van zijn producten "van gras tot glas".
Zij bouwen niet alleen grasmaaiers en hooischudders, maar ook stalinrichting en zelfs een hi-tech melkrobot. Kijk eens op de site: www.lely.nl
Samen hebben we nog grootse plannen, maar dat blijft nog even geheim tot de wedstrijd in Stroe.

Mooi hè

Altijd veel belangstelling voor onze kleine

Nog een setje Cepeks. Deze zijn standaard gesneden

Terug naar Ahoy... want daar werden we vijfde. Normaal gesproken is dat niet zo geweldig, maar vandaag was dat wel zo.

Tijdens de opening was er een film van verschillende spectaculaire runs van vroeger te zien. Ook onze Gomp (toen nog de Meteor zonder blower) kwam een aantal keer voorbij. We waren al bang dat onze run van vandaag er ook zo uit ging zien!

Niet alleen wij en Mission Impossible, maar ook het Lambada team vond dat ze maar eens Cepeks moesten proberen.

Die van hun waren min of meer standaard gesneden en met wat onderdelen van de oude Lambada VI kwam het geheel op de baan. Nou... dat hebben ze geweten, want zelfs een ervaren rijder als Wim(pie) Dingerink wist het spul niet binnen de lijnen te houden. Onze "Joop" begon al aardig te zweten toen hij dat zag. Oh... als dat maar goed gaat.

Toch maar de motor een beetje rijker zetten? dan kan ik meer half gas rijden. De trekhaak nog lager? Bandenspanning nog wat veranderen? Als we maar niet op zijn kant gaan ofzo.

Het bleef langs spannen, want we moesten pas als laatste. Mission Impossible haalde samen met alleen Little Rascal een full pull. De Brabanders rijden al een tijdje op Cepeks en hebben het redelijk voor elkaar. Toch was het weer hard werken voor René Geerts.

Ja... en toen moesten wij. René reed de baan op en Almer en Dré moesten het spul naar achteren duwen. Dat ging prima. Aanhaken ook en voorzichtig kwam het spul in beweging. De motor maakte lekker toeren en eigenlijk ging het gewoon goed!

René kon nog niet veel gas geven, want grip was er amper. Toch kwam de snelheid er aardig in en ging hij redelijk goed vooruit. En... 55 meter rechtuit!

Geen full pull, maar we waren maar wat blij dat het allemaal goed gegaan was. Nu weten we ten minste dat onze speciaal gesneden Cepeks het best goed doen. Nu kan stukje bij beetje de trekhaak wat hoger en kunnen we zoeken naar de beste bandenspanning. Een Cepek is toch heel wat anders dan een Firestone.

Als we met de zelfde afstelling op nieuwe Firestones hadden gereden, waren ze gegarandeerd gaan groeien en gek gaan doen. Dus dat hebben we alvast verdient! Een grote pluim voor Frank Broughton en zijn bandenbedrijf!

Het was niet koud deze keer, maar toch even ijsberen buiten	Ze konden het niet laten... Lambada ook op Cepeks	en daar gaat ie...
55 meter!!	En nu weer effe douwe.	pfff "that ging wel good!"

Ook was er iemand van Lely naar Ahoy gekomen. Zowel hij als zijn zoon waren behoorlijk onder de indruk van ons team en tractorpulling in het algemeen.

Al met al dus toch een mooie avond in Ahoy!

Inmiddels is de trekker helemaal uit elkaar gehaald. Waarom? Daar kom je op 12 mei wel achter!

Werkplaatsnieuws van 21 april.

Zoals gezegd is de Gomp helemaal uit elkaar gehaald na Ahoy. En dat was niet zonder reden. De kleine krijgt nieuwe kleuren. Dat komt door de sponsoring van Lely. Wat voor kleuren het worden, dat houden we even geheim tot 12 mei in Stroe. Één ding is zeker... Het hele team gaat er gelikt uit zien.

De trekker blijft hetzelfde, maar we maken natuurlijk meteen van de gelegenheid gebruik om wat dingetjes te verbeteren.

Hier wat foto's:

Het kale chassis, zwart metallic gepoedercoat	Achteras en stuur zitten er weer in.	Even van de achterkant
Rempedalen worden weer netjes opgepoetst	Zo! Dat motortje hangt weer op z'n plek	Biertje!

Wierden 2007

Zoals gezegd is er de afgelopen weken hard gewerkt aan de Burgerweg. De spatborden en nieuwe zijplaten zijn gespoten in de kleuren van de nieuwe sponsor Lely. Het duurde even voordat we een mooi ontwerp hadden, maar dat is helemaal goed gekomen.

Na de lange droogte kregen we ineens regen. En toen werd Stroe afgelast.
Dus na hard werken konden we nu een biertje meer drinken in de werkplaats. De Gompie was tenslotte al klaar.

Eerst eens even wat foto's uit de werkplaats

Bandjes er weer onder

wietie wietie wietie VROEM Hij loopt weer!

Is ut wat?

Eenmaal in Wierden aangekomen hadden we meteen veel bekijks van veel teams en bezoekers. Het was even wennen die kleuren, maar het viel wel in de smaak. Vooral de metallic deeltjes in de lak en poedercoating vonden ze wel bijzonder.

Ondanks de regen was de baan best droog en werd er water in gedaan. Van de klassen voor ons hoorden we dat hij wel een beetje raar deed. De organisatie was wat aan het graven en doen geweest waardoor er zachte plekken in zaten. Een aantal deelnemers verloor dan ook spontaan de grip, of kregen ineens heel veel. Wat duidelijk was, was dat je vlot op het gas moest, want als er grip was had je het vermogen ook hard nodig om snelheid te maken.

Vóór ons ging Lambada op Cepeks. Gert zei "als het niks wordt, zet ik die Firestones er weer onder. 5 minuten later was het Lambada team druk aan het schroeven... de Firestones gingen er onder. Even later ging de nieuwe Challenger de baan op. Dit was hun eerste run met de blower. Ze hebben er weer een waar kunststukje van gemaakt. Over elk boutje en moertje is nagedacht door de heren De Klerk.

Hun afstelling was uiteraard een veilige, maar misschien toch wel ietsje te rijk. Hij ging goed weg, maar bij een meter of 50 ging de motor pruttelen en viel hij uit. Wat precies de oorzaak was wisten ze niet...  in de drukte waren ze vergeten de nieuwe datalogger aan te zetten.

Ja en toen moesten wij... Almer ging deze keer achter het stuur in een geleende overall van Barend van het Rocky team. Onze speciaal gemaakte overall had grijs en zwart moeten zijn, maar we kregen een soort poepgroene kleur. De nieuwe helm kwam wel goed uit de verf. Dat Almer een grote bek heeft weten we, maar nu is het nog erger...

Mooi toch?	Nieuwe zijplaten	en mooi spuitwerk achterop
De trotse sponsor	Helm met een grote bek en hersens	Meteen mooie kleertjes er bij

Hoe dan ook, de Maaslander gaf een poep gas en de roodwitte Gompie ging als een kogel!

(Foto: Klaus Hünting)

Heel wat mensen dachten dat dit helemaal niet goed ging komen, want Almer kreeg hier en daar een "je bent gek!" naar zijn hoofd. Hard, onrustig, maar toch onder controle maakte hij een snelle full pull!! Dus... het kan toch wel met Cepek bandjes!

Ook Mission Impossible was hard op weg naar een full pull, maar die verspeelde alweer zijn achteras.

In de pits hebben we de bandenspanning iets verhoogd, zodat hij minder zou zwabberen. De rest van de afstelling bleef zo, want ook de motor had volgens de datalogger prima gelopen.

Bandenspanning

Ontluchting aftappen

en weer GAS geven

(Foto Christian Brocksh)

Lambada had ook een full pull, dus waren me met zijn vieren. Little Rascal was er ook bij en zelfs Let's Try met hun nieuwe mini.

In de finale ging het niet zo goed als eerst. Op de een of andere manier hadden we minder grip. Misschien toch te hoge bandenspanning of we waren gewoon in een slechte plek van de baan terecht gekomen.

Uiteindelijk zijn we dus vierde geworden en had Lambada een goede keus gemaakt door banden te wisselen.

Terug bij de trailer was het wel even schrikken toen we naar de banden keken. Bijna alle putjes waren beschadigd en er was zelfs een heel stuk uit de band gekomen! Tja... da's ook niet echt gezond voor je grip. Maar ook niet de bedoeling van een set nieuwe Cepek banden. Het is nu dus weer even kijken wat de andere set gaat doen en of we hier nog nieuwe voor krijgen. Zonde!

Beetje drama voor nieuwe bandjes

Emmeloord 2007

Het eerste werk was het vervangen van de achterbanden. De tweede set was anders gesneden en een stuk zwaarder. Dus Aad had weer werk om ze lichter te maken.

Emmeloord = Regen... Ook deze keer weer. Weinig wind en dat betekende dat de buien lang bleven hangen. Na lang wachten mocht de 950kg klasse eindelijk starten. Met een finale afstelling, een vreemde baan en alweer andere banden was er niet veel eer te behalen vandaag. We werden tiende... en nat.

Made 2007

Ook voor Made leek het helemaal mis te gaan met het weer. Gelukkig gingen de buien na een uurtje aan de kant en kon het spectakel in "de mai" beginnen. Op 3 banen tegelijk waarbij de A-divisie steeds op dezelfde baan ging. Het was weer een vreemd baantje. Niet zozeer het weer maar een aantal deelnemers maakte rare sprongen. Dan weer bijna rechts de baan uit of links en dan op je kant gaan. In onze klasse was het Reny's Mission Impossible die nu bij de club van duikelaars hoort. Net als wij in Emmeloord een tijdje terug ging ook deze V12 op zijn kant. Op zich ging het prima, totdat hij de balans verloor en nog een zetje van de sleepwagen kreeg. Het was een beste klap, maar gelukkig kwamen rijder en trekker er goed vanaf.

Helaas was ook vandaag de afstelling erg strak. Wij hadden de proeftrek en dus konden we nog wat uitproberen met de banden. De sleepwagen stond op standje kill, dus van echt uitproberen kwam niets. De motor moest wel erg hard werken. Hij maakte geen klapje verkeerd en klonk heel zwaar. Dat maak je niet vaak mee. Te veel grip? Toch stond hij zelf niet op standje kill en lieten we de afstelling voor wat het was.

Oudenhoorn en demo bij Lely

Met alweer een flinke regenkans trokken we naar Oudenhoorn. Gelukkig niet zo ver rijden, maar toch jammer als het niet door ging. Nou... door ging het!

Met een provisorisch rennerskwartier op het verharde terrein en een drassige wedstrijdlocatie werd er snel gereden. Niet door de deelnemers, want die moesten het alweer doen met een finale afstelling. In onze klasse ging het al niet veel beter dan in de "grote" klassen. Het lezen van de baan en soms gewoon op de gok rijden was het motto. Wij hadden weer dikke pech. Na een geadviseerde aanpassing (je moet soms wat proberen...) werkte de koppeling niet zoals het moest. De motor stond erg te halen en dat kwam het rijden naar de baan niet ten goede. Na een aantal keren afgeslagen te zijn stond de Gomp eindelijk voor de kar. Helaas stond die kar niet waar hij zou moeten, maar we waren al blij dat hij er stond. Toen maar gas geven... Hij pakte goed op en had meteen grip, maar na een metertje of 30 was de pret alweer voorbij. De voorkant dook naar beneden toen hij rechts in een zachte plek schoot.

Einde oefening na 34,06 meter. En alsof dat nog niet erg genoeg was... ook nog een laatste plaats.

Maar goed... De koppeling werd weer teruggebouwd, want we moesten donderdag weer rijden. Huh? Ja!

Onze nieuwe sponsor Lely had deze week "demo dagen" voor onder andere de dealers van Lely's producten van over de hele wereld. Echt van Nieuw Zeeland tot Japan en Canada. Donderdag middag hebben we hem een mooi plaatsje gegeven en we trokken al heel wat bekijks. Terwijl de bezoekers met bussen vol werden aangevoerd kwam ook de No Mercy het terrein op rijden.

Na een uur of wat waren de demo-grasvelden weer beschikbaar en konden wij een baantje aanleggen. Hoewel het zat geregend had, was het gemaaide grasland goed om te bouwen in een pulling baan. Nadat de frees er overheen was geweest, ging Almer aan de slag met een shovel. Het gras er af en er kwam mooie klei tevoorschijn. Nog even de boel aangereden en toen konden we aanschuiven bij het buffet. Nou... dat ging er wel in!

Rond 19:00 waren de buikjes vol en na een korte uitleg over wat nou zo'n trekker is, vertrokken rond de 500 man naar de 'baan'. Het leek wel een echte wedstrijd. Alleen schoot het publiek van vandaag een paar meter naar achteren toen de motor voor het eerst werd gestart. Maakt toch wel herrie hè?

De eerste trekpoging was wat wennen en de Gompie ging naar beneden in plaats van naar voren. Op een ander plekje probeerden we het opnieuw en zo trokken we een nette 70 meter. Niet dat we goede grip hadden, maar het was een prima run. Het belangrijkste was nog dat de bezoekers er duidelijk van genoten. Wij wilden nog een keer proberen, maar dat zat er - gezien de tijd - niet in. De bezoekers gingen terug naar de feesttent en wij gingen eens naar de uitslag van de datalogger kijken.

In de werkplaats vertrouwden we de boel toch niet helemaal. Veel carterontluchting, een brandstofafstelling die niet klopt met de datalogger, een koppeling die toch wat vreemd doet, vuil in de brandstof- en oliefilters en zo verder...

Inmiddels ligt de hele trekker uit elkaar. De rotor van de brandstofpomp bleek in het deksel gevreten te zijn. De as van de rotor bleek getordeerd te zijn. Die zou dus zeker binnenkort gebroken zijn. De vingers van de koppeling zijn vervangen door de oude. Ook het vuil in de olie baarde zorgen en dus is zijn de koppen en bussen er afgehaald. Niet voor niets want de olieschrapers in de nieuwe zuigers zijn niet goed en hebben de bussen beschadigd. Al met al dus weer veel werk en weinig tijd om bier te drinken. In Eext moet de hele boel er weer staan!

Zomer 2007

Er staat dan wel zomer, maar van echt mooi weer kon je niet spreken. Het was meer een soort van herfst met al die regen. Niet alleen de boeren, maar ook de organisatie Eext had er last van. Na een lange rit naar het Drentse, bleek dat de baan onbegaanbaar was. Bij het op zijn plaats krijgen van de sleepwagen ging het al mis. De Keep Moving spoorde zo diep in, dat hij amper meer van zijn plaats kwam.

Zelfs voor de lichte vrije klasse was het geen doen, omdat de baan gewoon te vettig was. En dat is alleen maar goed voor groeiende banden. Na nog een aantal fikse regenbuien werd besloten de boel af te gelasten en gingen we weer terug naar huis.

De voorspellingen voor de wedstrijd daarop, Beach Pull Putten, waren ook niet al te best op dat moment. Toch gingen ze op strand Nulde met goede moed aan de slag en met pompen en gootjes werd de boel droog gehouden. De banen bleken eerder te droog dan te nat. Helaas voor ons toch geen goede resultaten. De baan spoorde nogal in en bleek moeilijk te herstellen. Na een aardige start ging Almer al meteen bijna rechts de baan uit. Hij kon nog corrigeren en was al weer op weg naar het midden. Toch stopte de boel ineens.

Er bleken draden van de ontsteking los te zitten en de motor ging uit. Omdat we de motor toch nog even wilden starten om de alcohol er uit te draaien, werden de draden gefixt. Toen bleek dat er eigenlijk niets belangrijks kapot was. Even later bleek dat de motor van tijd was. De blowerbelt was kapot gelopen en de flappen kwamen tussen de nokkenasaandrijving. Daardoor waren ook de draden voorop de motor geraakt. Uiteindelijk ging het alleen om de startbeveiliging die kapot was. Helaas kon de motor niet gestart worden vanwege het verlopen van de nokkenassen. We waren niet de enige met pech, want onder andere Lambada en Green Spirit verspeelden hun achterassen. Grip was er zat, alleen niet overal evenveel.

Het goede nieuws van de dag was dat het wel mooi weer is gebleven en er verder een mooie wedstrijd neergezet is.

Een paar weken later konden we weer naar Cadzand. Ook deze organisatie had alles op alles gezet om de wereld te laten weten dat het echt wel door zou gaan. Er was hard gewerkt aan de baan, want daar zat nieuwe klei in. Ook het terrein was voorbereid op een modderbad. Het lag vol met rijplaten.

Het weer was prima en ook de baan was gewoon perfect. Dat wil zeggen... voor ons!

Onder het motto "Je mot toch wat proberen" werden de banden een stuk harder opgepompt en bijgeslepen. In combinatie met een prima baan bleek dat te werken. We werden tweede!! Vlak achter Lambada en net voor Little Rascal. Deze keer hadden we zelfs geen pech of schade aan de motor of banden. En dat is toch ook wel eens lekker.

Vol goede moed en in afwachting op wat komen gaat in Achterveld (het weer is nu prima...) gaan we misschien nog wel eens wat mooie runs neerzetten dit seizoen.